در مجله تودی برچسبی اضافه شده به نام “افراد موفق” که قصد داریم افرادی را که توانسته‌اند کشورشان و یا حتی دنیا را متحول کنند، به شما همراهان همیشگی تودی معرفی کنیم تا شاید شما هم بتوانید از تجربه این افراد استفاده کنید. امروز با مهاتیر محمد ، رئیس جمهور اسبق مالزی بیشتر آشنا می‌شویم. با تودی همراه باشید.
مالزی کشوری که 320000 کیلومتر مربع مساحت دارد و جمعیتی بالغ بر 27 میلیون نفر در جنوب غرب آسیا است، که شغل اکثر مردمانش کشاورزی در مزارع موز، آناناس، کائوچو و یا صید ماهی از رودخانه‌ها بوده است و تا قبل از سال 1981 اکثرا در روستا و یا جنگل‌ها، در پایین‌ترین سطح امکانات زندگی می‌کردند و درآمد سرانه‌ی هر نفر کمتر از 100 دلار بوده و مناقشات و جنگ‌های مذهبی ناشی از وجود 18 دین و وذهب و نژاد کشور را به شدت نا امن نموده بود.
مهاتیر محمد
مهاتیر محمد (Mahathir bin Mohamad) که تمام دنیا او را با این نام می‌شناسند و به او احترام می‌گذارند. مهاتیر در یک خانواد پرجمعیت 11 نفری چشم بر جهان گشود و درآمد معلمی پدرش کفاف برآوردن آرزوی پسرش مهاتیر، جهت خریدن دوچرخه برای رفت و آمد دبیرستان را نمی‌داد.
مهاتیر برای خرید دوچرخه و برآورده کردن آرزویش بعد از مدرسه در خیابان موز می‌فروخت. او بعد از پایان دبیرستان به کشور همسایه، سنگاپور، برای ادامه تحصیل در رشته پزشکی رفت و در همانجا مسئول اتحادیه دانشجویان مسلمان سنگاپور شد. مهاتیر محمد در سال 1953، پس از فارغ التحصیل شدن به کشور خود بازگشت به عنوان جراح به جذب نیروهای انگلیسی که در آن موقع مالزی را اشغال کرده بودند، در آمد.
در سال 1957 با خروج نیروهای اشغالگر انگلیسی، مهاتیر مطبی را افتتاح کرد و بخشی از وقت خود را به معالجه افراد فقیر اختصاص داد. وی به مدت 5 سال نماینده مجلس ملی بود و پس از آن مشغول نوشتن کتاب معروفش یعنی “آینده‌ی اقتصاد مالزی” شد. مهاتیر محمد در سال 1974 در سمت سناتور وارد مجلس سنا شد و یک سال بعد به عنوان ویز آموزش و پرورش و پس از آن در سال 1981 نخست وزیر مالزی شد.
کارهای مهاتیر محمد چه بود؟
در آن سال‌ها مهاتیر چند کار بسیار چشم گیر و مهم را انجام داد.
اول نقشه‌ای از آینده مالزی رسم کرد و اهداف، نتایج و اولویت‌هایی که باید در طی مدت 10 سال و بعد 20 سال و در آخر در سال 2020 به آن‌ها دست یابند را مشخص کرد.
دومین کار مهم مهاتیر محمد این بود که آموزش همگانی و تحقیقات علمی را در راس برنامه‌های خود گذاشت، به صورتی که بیشترین بودجه و اعتبار را برای کسب مهارت فنی، از بین بردن بی سوادی و آموزش زبان انگلیسی و تحقیقات علمی اختصاص داد. وی در همان سال‌ها بسیاری از دانشجویان را به دانشگاه‌های معتبر جهان، با پرداخت بورسیه، اعزام کرد.
سومین کاری که مهاتیر را بسیار محبوب کرد این بود که برنامه‌های خود را به صورت شفاف برای مردم کشورش در میان گذاشت.مردم هم چون آن را فردی صادق دیدند دنباله‌رو و همراه او شدند. او در سال‌های اول به کاشت یک میلیون اصله درخت روغنی اقدام کرد که همین موضوع باعث شد تا مالزی طی بازه زمانی دو سال به اولین و بزرگترین تولیدکننده درخت روغنی در جهان تبدیل شود.
مهاتیر محمد با تبدیل پادگان‌های نظامی ژاپنی به مناطق گردشگری، شروع به عملی کردن برنامه 10 ساله خود برای گسترش و رونق گردشگری در مالزی شد تا بتواند این کشور را به مرکز جهانی برای برگزاری مسابقات بین‌المللی اتومبیل‌رانی، اسب سواری و بازی‌های آبی تبدیل کند. او توانست در مدت کوتاهی در زمینه‌ی صنعت برق و الکترونیک، خود را به عنوان یکی از صادرکنندگان لوازم برقی الکترونیکی به دنیا معرفی کرد. مهاتیر با تبدیل کوالالامپور به مقر اصلی کنفدراسیون فوتبال آسیا و همچنین با وضع قوانین و ضوابط شفاف و مشخص راهی برای سرمایه گذاران خارجی باز کرد که با تاسیس شرکت بزرگ گتروناس در برج‌های دوقلوی معروف کوالالامپور، بازار بورسی کشور را بر پایه یک میلیون دلار در هر روز پایه ریزی کرد.
تاسیس بزرگترین دانشگاه دنیا، تاسیس پایتخت اداری جدیدی به نام پاتوراجایا، با جمعیتی بالغ بر دو میلیون نفر، در کنار کوالالامپور (پایتخت تجاری مالزی) و همچنین با تاسیس دو فرودگاه مدرن و زیبا و احداث جاده‌ها و اتوبان‌های سریع‌السیر توانست سرمایه‌گذاران بی شماری را از هند، چین و کشورهای حاشیه خلیج فارس در کشور جذب کند.
به طور خلاصه مهاتیر محمد رهبری که توانست طی بازه زمانی 1981 تا 2003 و تنها در مدت 21 سال این کشور فقیر را به که در آمد سرانه‌اش 100 دلار بود، به کشوری توسعه یافته برساند. مهاتیر سرانجام با تصمیم شخصی خود در سال 2003 با سپردن قدرت به نیروهای جوان، از قدرت کناره گیری کرد. در حال حاضر مالزی جزو پنج کشور برتر اقتصادی در کنار سنگاپور، ژاپن، چین و کره قرار دارد.
